Een doos vol oorlogsbrieven
die ik naïef en uitbundig
aan jou ben beginnen driegen
alsof ik nog hoop koester
klammig zijden draad
overspoelde weefboog
rood schaars gekleed
barend tranend oog
nu het gevoel van gemis
tomeloos in kleur overloopt
en het ver verborgene
onverhoopt vrijkomt
je zit tevergeefs onbeheersbaar
strak tegendraads breekbaar
hulpeloos aan mij vastgeknoopt
angstig voor wat er loskomt
tussen de aarzelende lussen
tot de laatste pijnlijke steek
van de mist boven het hoofd
naar ons ritmisch hartverkeer
Ik vind het geweldig!
Doe vooral verder. Je maakt mooie werken.
Groetjes
Lot
Dat ziet er geweldig uit!
Ook heel fijne blog.
Wat een mooi schilderij: concreet, warm, en toch net genoeg abstract om nog veel aan de verbeelding van de kijker over te laten.
Wat een prachtige kleuren ook!
Jouw gedicht treft wel de aangename enigszins mystieke sfeer, de verwachtingsvolle stemming en een openheid waar toch niets “moet” En zo leer ik Sana met dit gedicht toch iets meer kennen.
Hartelijke groet nog,
Wilfried
Je werk vind ik een heel fijne keuze. Mooi!